Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
yerli-köklü — z. Dibindən, kökündən, tamamilə, büsbütün, yerli dibli. <Surxay:> Allah onların yerli köklü tifaqlarını dağıtsın. S. Rəh … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kök — 1. is. 1. Bitkilərin torpaq altında olan, suyu soran və onları qidalı maddələrlə qidalandıran yarpaqsız hissəsi; rişə. Ot öz kökü üstündə bitər. (Ata. sözü). Biçinçilərdən biri orağını böyük bir qanqalın kökündən endirərkən quş balaları «cik cik» … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sinə — is. <fars.> 1. Döş, köks. <Müəllim> Tellinin nəfəs aldıqca qalxıb enən sinəsinə baxırdı. S. H.. Qız başını sinəsinə endirdi. M. Hüs.. // Bədənin, ciyərlərin və ürəyin yerləşdiyi həmin nahiyəsi; döş qəfəsi. 2. Yamac. Dağların… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
